Θυμάμαι την γκρίνια που έφαγα όταν είχα γράψει ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει κανέναν λόγο να χαίρεται για τη νίκη του επί του Ολυμπιακού. Ηταν μόνο μία νίκη για το θυμικό του οπαδού και όχι για την ίδια την ομάδα που δεν μας δείχνει τίποτα.
Ο ΠΑΟΚ από τότε ένα ματς που να είναι καλός δεν έχει κάνει. Likes πολλά, dislikes περισσότερα, γκρίνια μπόλικη, κουβέντα ατελείωτη, αλλά από μπάλα σχεδόν τίποτα. Και πλέον αυτό αρχίζει και είναι σοβαρό πρόβλημα. Ο Ιβιτς συμπληρώνει έναν χρόνο στον πάγκο του ΠΑΟΚ, οι ημιτελικοί με τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο έφτασαν και στη συνέχεια πλησιάζουν οι αγώνες των πλέι οφς. Με τον τρόπο που λειτουργεί ο ΠΑΟΚ, τυχόν αποτυχία θα τινάξει τα πάντα στον αέρα, θα αμφισβητήσει τους πάντες και τα πάντα και το... νέο τσουνάμι μόνο απίθανο δεν θα είναι.
Από την άλλη βέβαια ο Ιβιτς φτιάχνει ένα χρόνο αυτή την ομάδα, όχι μερικές εβδομάδες όπως ο Χιμένεθ ή ο Ουζουνίδης και τώρα που το πράγμα θα καίει, θα πρέπει να μας το δείξει αυτό. Και δεν ξέρω αν ο ΠΑΟΚ είναι έτοιμος να μας επιβεβαιώσει αυτό το μεγάλο προβάδισμά του σε σχέση με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ που έχουν στον πάγκο τους προπονητές μερικών εβδομάδων.
Και επιπλέον ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να μην μπορεί να διαχειριστεί τον μεγάλο ενθουσιασμό ή την μεγάλη απογοήτευση που γεννιέται από το τίποτα. Πάρτε παράδειγμα τις προσθήκες του Γενάρη. Ο ενθουσιασμός των πρώτων εβδομάδων της μεταγραφής του Ενρίκε και του Ουάρντα έχει κοπάσει. Ο πρώτος μετά από δύο τρία καλά ματς είχε μετατραπεί σε παίκτη ο οποίος “θέλει 10 Ροντρίγκες στην καθισιά του” και ο δεύτερος στο “δεκάρι” που θα τα διαλύσει όλα”. Μέχρι και στο Αγρίνιο πανηγύριζαν που είχαν μεγάλο ποσοστό μεταπώλησης και θα έβγαζαν πολλά λεφτά από τον ΠΑΟΚ που θα τον πωλούσε.
Σήμερα ο Ουάρντα ξαναέγινε αυτό που έτσι κι' αλλιώς ήταν. Ενας καλός παίκτης με το μυαλό μονίμως έξω από το κεφάλι και το ελάττωμα να ξεχνάει να πάει στην προπόνηση γιατί τον πήρε ο ύπνος στο αεροδρόμιο. Ολα αυτά ήταν δύο χρόνια στο Αγρίνιο, δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο μέσα σε 2 μήνες στην Τούμπα. Ισως γίνει τελικά κάτι άλλο, αλλά όχι τόσο γρήγορα.
Ο ΠΑΟΚ είναι έτσι κι' αλλιώς ένας σύλλογος που η πίεση είναι αφόρητη. Οι επόμενοι δύο μήνες θα είναι πάρα πολύ δύσκολοι, πολύ απαιτητικοί και με άγνωστη κατάληξη αν τα πράγματα δεν κυλήσουν καλά. Για τον ΠΑΟΚ ένας τίτλος, το Κύπελλο δηλαδή, έχει γίνει αυτοσκοπός και για τον ΠΑΟΚ η πρώτη θέση στα πλέι οφ είναι απαραίτητη, διαφορετικά θα είναι πισωγύρισμα...
Το ντέρμπι, ο Ουζουνίδης και ο Χιμένεθ...
Από την άλλη είναι νωρίς, πολύ νωρίς και για τα όσα απίστευτα διαβάζω για Χιμένεθ και Ουζουνίδη και το έργο που έχουν κάνει σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό αντίστοιχα.
Καταρχάς την γνώμη μου για τον προπονητή Ουζουνίδη την έχω καταθέσει εδώ και πολύ καιρό. Πολύ πριν αναλάβει τον Παναθηναϊκό, τότε που ασκούσα κριτική στην διοίκηση του Ολυμπιακού που έκανε πίσω στην συμφωνημένη πρόσληψή του, επειδή δεν τον ήθελαν οι οπαδοί και εν τέλει προσέλαβαν τον Μπέντο.
Ο Ουζουνίδης είναι ο καλύτερος Ελληνας προπονητής την τελευταία διετία και αυτός που φαίνεται πως έχει προοπτικές να εξελιχθεί. Αυτό δεν αφορά όμως το τελευταίο τετράμηνο που προπονεί τον Παναθηναϊκό, ήταν έτσι από πέρυσι. Για το ντέρμπι με την ΑΕΚ πρέπει να πάρει ένα credit και μάλιστα μεγάλο για τον τρόπο που έχει προετοιμάσει την ομάδα του και για το πόσο καλά έχει διαβάσει την ΑΕΚ, αλλά και ένα μεγάλο ερωτηματικό για το τι σκέφτηκε στο δεύτερο ημίχρονο.
Κατά την άποψή μου ο Χιμένεθ του δίνει το κεφάλι του στο πιάτο. Ειδικά την στιγμή που ο Ισπανός βγάζει τον Σιμόες και βάζει τον Μπακασέτα η ΑΕΚ είναι μία εντελώς εκτεθειμένη ομάδα ανασταλτικά και το σκορ με δύο τρία απλά πράγματα μπορεί να πάρει αστρονομικές διαστάσεις. Ο Παναθηναϊκός λόγω του προπονητή του χάνει μία σπάνια ευκαιρία να στείλει την ΑΕΚ τρεις μήνες πίσω, διότι ένα σκορ του τύπου 1-4 ή 1-5 εκεί ακριβώς θα την έστελνε ψυχολογικά.
Είναι τόσο εκτεθειμένη η ΑΕΚ από το 60' και μετά που καταφέρνει να φάει γκολ στο transition του Λουντ και του Λέτο. Δεν υπάρχει ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα που μπορείς να την χτυπήσεις στην αντεπίθεση με τον Λουντ και τον Λέτο, ούτε η Βέροια, ούτε ο Ηρακλής, ούτε ο Λεβαδειακός. Καμία. Μόνο η ΑΕΚ των τελευταίων 30 λεπτών μπορεί να το πάθει αυτό.
Η ΑΕΚ που έχει τον κατάκοπο και αργό Γιόχανσον ως μοναδικό παίκτη που μαρκάρει εκτός από τα δύο στόπερ της. Οι κενοί χώροι είναι τεράστιοι, αλλά ο Ουζουνίδης επιλέγει να μην ασχοληθεί με αυτούς αλλά να κλείσει τους δικούς του και απλώς να κρατήσει μπάλα, γι' αυτό και η είσοδος των Λέτο, Λουντ προκειμένου να περάσει ο χρόνος να πάρει το τρίποντο και να φύγει. Ακόμη κι' αν κάποιος μου πει ότι δεν επιλέγει αυτό και ότι οι παίκτες το έκαναν από μόνοι τους, ο Ουζουνίδης δεν κάνει απολύτως τίποτα να το διορθώσει και με τις επιλογές του το συντηρεί κιόλας.
Με τον Ολυπιακό για παράδειγμα ο Ουζουνίδης τα τρία – τέσσερα προσπάθησε να τα βάλει, αλλά οι παίκτες του δεν μπόρεσαν. Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ πάτησε στο 0-2 και είπε, το τρίποντο να πάμε σπίτι. Ηρθε στο 90' και έστω κι' αν ήταν απολύτως δίκαιο τελικά από σύμπτωση ήρθε.
Ο Παναθηναϊκός με τον Ουζουνίδη είναι αληθές ότι παρουσιάζει τεράστια βελτίωση. Και αν στον Παναθηναϊκό είχαν μείνει ένας δύο ακόμη παίκτες, όπως ο Ιμπάρμπο για παράδειγμα, θα ήταν ακόμη πιο γεμάτος για να παίξει τα πλέι οφ. Διότι κακά τα ψέματα, ο Παναθηναϊκός έχει κατά βάση 11 παίκτες οι υπόλοιποι έχουν πολύ μεγάλη απόσταση από τους πρώτους 11. Γι' αυτό δεν τον καθιστώ απόλυτο φαβορί για τα πλέι οφ. Διαφορετικά θα το έκανα γιατί η δική του ενδεκάδα είναι ανώτερη όλων κατά την άποψή μου. Αλλά από εκεί και πέρα σχεδόν το χάος...
Στην ΑΕΚ αντίθετα, η βελτίωση οφείλεται πολύ περισσότερο στην ενίσχυση του ρόστερ τον Γενάρη, παρά στον Χιμένεθ. Ο Αραούχο, ο Βράνιες, ο Αϊντάρεβιτς, ανεξάρτητα από την γεύση που μπορεί να άφησαν στο τελευταίο ντέρμπι είναι σπουδαίες προσθήκες για τα δεδομένα της ΑΕΚ. Ο Χιμένεθ ακόμη δεν μου έχει δείξει την συνεισφορά του και το πώς έχει επηρεάσει το παιχνίδι της ΑΕΚ.
Οσο για την αποθέωση που γνωρίζει για τα ρίσκα που πήρε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο δεύτερο ημίχρονο, συγγνώμη, αλλά εγώ δεν θα κρίνω από το αποτέλεσμα. Η είσοδος του Λάζαρου, απλώς διόρθωσε το δικό του λάθος με την χρησιμοποίηση του Πατίτο, η είσοδος του Μπακασέτα δεν είχε κανένα νόημα, ειδικά με την αφαίρεση του Σιμόες και η... πνευματική προετοιμασία της ομάδας για να παίξει αυτό το ματς ήταν προφανώς ανύπαρκτη.
Ο Χιμένεθ μέχρι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό δεν έκανε κάτι άλλο εκτός από τα απολύτως προβλεπόμενα. Το ότι δεν έκανε τις... τρέλες του Μοράις, δεν τον καθιστούν ως τον προπονητή που έχει μεταμορφώσει την ΑΕΚ. Ομως είναι ακόμη πολύ νωρίς για να κριθούν, τόσο ο Ισπανός, όσο και ο Ουζουνίδης, διότι ο χρόνος που είχαν στην διάθεσή τους ήταν πολύ λίγος.
