Αργότερα στο σπίτι, συνειδητοποίησα, ότι το τζιν, που αγόρασα δεν υπήρχε στην απόδειξη. Μάλλον, η ταμίας το πέρασε χωρίς να το χτυπήσει. Σκέφτηκα, ότι δεν ευθύνομαι εγώ για το λάθος της και θα ήταν άδικο να τιμωρήσω τον εαυτό μου για ένα ξένο λάθος. Στην τελική, δεν το έκλεψα.
Την προηγούμενη εβδομάδα, πήγα για ψώνια. Αγόρασα 3 μπλούζες, ένα τζιν παντελόνι και κάλτσες. Πληρώνοντας στο ταμείο, διαπίστωσα, ότι το ποσό ήταν πολύ μικρότερο απ’ αυτό, που υπολόγιζα, αλλά δεν έδωσα σημασία. Θα είναι σκέφτηκα λόγω εκπτώσεων, πλήρωσα και έφυγα.
Αργότερα, στο σπίτι, που κοίταζα με τί να συνδυάσω τα καινούργια μου ρούχα, συνειδητοποίησα, ότι το τζιν, που είχα αγοράσει, δεν υπήρχε στην απόδειξη. Θυμάμαι όμως καλά, να αδειάζω όλο το περιεχόμενο από το καλαθάκι μου και να αφήνω όλα τα προϊόντα στο γκισέ μπροστά στην ταμία. Μάλλον, η ταμίας το πέρασε χωρίς να το χτυπήσει.
Σκέφτηκα, ότι δεν ευθύνομαι εγώ για το λάθος της και θα ήταν άδικο να τιμωρήσω τον εαυτό μου για ένα ξένο λάθος. Στην τελική, δεν το έκλεψα. Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, λένε. Αποφάσισα να μην επιστρέψω στο μαγαζί, για να το πληρώσω.
Τί λέτε; Έκανα καλά;
