Αφού βγήκε από το πεδίο μάχης, ο Josh Marino ήταν σε πολύ δύσκολη θέση. Υπέφερε από σοβαρούς τραυματισμούς και είχε αναπτύξει ακόμα και σύνδρομο μετατραυματικού στρες. Δυσκολευόταν πολύ να συγκεντρωθεί στα καθημερινά πράγματα. Μία νύχτα, αποφάσισε πως δεν άντεχε άλλο και βγήκε για να καπνίσει το “τελευταίο” του τσιγάρο στην βροχή.Τότε του ήρθε ένα πολύ έντονο συναίσθημα και ήταν έτοιμος να τα τελειώσει όλα. Δεν ήθελε άλλο πια τη ζωή του. Αλλά ξαφνικά, άκουσε ένα μικρό νιαούρισμα να έρχεται από τους θάμνους και εμφανίστηκε ένα μικρό γατάκι.
“Πλησίασε προς το μέρος μου, άρχισε να τρίβεται στο πόδι μου και ήθελε να τον χαϊδέψω. Ξέσπασα σε κλάματα. Ίσως ήξερε πως ήταν κάτι που δεν μπορούσα να χειριστώ,” είπε ο Josh. Κάθε μέρα, ο Josh έβγαινε έξω για να ταΐσει το γατάκι και στο τέλος της μέρας κατέληγαν να κοιμούνται μαζί. Σύντομα, όταν ο Josh τον καλούσε, η γάτα ερχόταν τρέχοντας. Ένιωθε πως η ζωή του είχε βρει άλλο νόημα.
Μία μέρα, όταν γύρισε πίσω από την δουλειά, η γάτα, Scout, δεν υπήρχε πουθενά. Τότε κατάλαβε πόσο πολύ τον επηρέαζε. Μόλις λίγους μήνες μετά, πήγε μαζί με την κοπέλα του σε ένα καταφύγιο ζώων για να υιοθετήσει ένα γατάκι. Μόλις μπήκε μέσα όμως, έπαθε την έκπληξη της ζωής του.
“Ξαφνικά, είδα ένα μικρό ασπρόμαυρο πατουσάκι να βγαίνει από ένα κλουβί και να αρχίζει να γδέρνει το αριστερό μου χέρι. Κοίταξα μέσα, ήταν η ίδια ασπρόμαυρη γάτα. Άνοιξα το κλουβί, τον έβγαλα έξω και τον κράτησα σφιχτά,” είπε ο Josh.
Τελικά υιοθέτησε τον Scout και τον έφερε στο σπίτι του. Όπως φαντάζεστε, από τότε είναι εντελώς αχώριστοι!
