Τρεις φίλοι ένας Ιταλός, ένας Γερμανός κι ένας Πόντιος δουλεύουν σε μία οικοδομή. Κάθε μέρα στις 11:00 σταματούσαν για κολατσιό βγάζοντας ο καθένας το τάπερ που είχε φέρει από το σπίτι.
Ο Γερμανός λοιπόν βλέποντας το φαγητό που του έχει φτιάξει η γυναίκα του λέει:
- Oχι ρε γαμώτο, πάλι λουκάνικο θα φάω; Το έχω σιχαθεί! Αν κι αύριο έχω το ίδιο φαγητό, δεν θα το αντέξω, θα βουτήξω από την οικοδομή στο κενό!
Ανοίγει και ο Ιταλός το τάπερ του, βλέπει το σπαγγέτι με σάλτσα που του έφτιαξε η γυναίκα του και λέει:
- Οχι ρε γαμώτο πάλι σπαγγέτι θα φάω σήμερα; Αν και αύριο έχω την ίδια αηδία θα πέσω κι εγώ από την οικοδομή.
Ανοίγει κι ο Πόντιος, βλέπει κι αυτός το κολατσιό του και λέει:
- Οχι ρε γαμώτο πάλι τοστ θα φάω σήμερα; Αν αύριο είναι το ίδιο κολατσιό θα πέσω κι εγώ από την οικοδομή να σκοτωθώ!
Την άλλη μέρα δυστυχώς το κολατσιό όλων ήταν το ίδιο οπότε οι τρεις ορκισμένοι φίλοι ένας-ένας με τη σειρά έπεσαν από την οικοδομή και σκοτώθηκαν, αφήνοντας ένα σημείωμα που εξηγούσε τους λόγους που οδηγήθηκαν σε αυτή την τραγική απόφαση.
Στην κηδεία η χήρα του Γερμανού κλαίγοντας φώναζε:
- Aχ αντρούλη μου γιατί δεν μου το έλεγες ότι ήθελες άλλο φαγητό να σου φτιάξω;
Η γυναίκα του Ιταλού κι αυτή βουρκωμένη φώναζε:
- Aχ αντρούλη μου γιατί δεν μου είπες πως είχες βαρεθεί το σπαγγέτι να σου φτιάξω κάτι άλλο;
Και η γυναίκα του Πόντιου:
- Aχ Γιωρίκα μου γιατί; Γιατί; Γιατί; Αφού μόνος σου το έφτιαχνες το τοστ.
